Ο τόπος της
H Frida Kahlo γεννήθηκε στο Μεξικό στις 6 Ιουλίου του 1907 και πέθανε στις 13 Ιουλίου του 1954. Η ζωή της ήταν δύσκολη μα και πολύ ενδιαφέρουσα, το ίδιο και το έργο της.
Ας αρχίσουμε να την γνωρίζουμε σιγά σιγά, ξεκινώντας από τον γενέθλιο τόπο της. Ξέρετε πού είναι το Μεξικό; Γνωρίζετε κάτι για την ιστορία και τον πολιτισμό του; Όσοι πηγαίνετε στη Στ' Δημοτικού, ανοίξτε το βιβλίο της Ιστορίας σας, για να θυμηθείτε. Το Μεξικό βρίσκεται στην "ουρά" της Βόρειας Αμερικής. Στην πραγματικότητα μοιάζει σαν να είναι το σύνορο ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική. Τις ενώνει ή τις χωρίζει, πιστεύετε; Η ιστορία του Μεξικό μας πηγαίνει 10.000 χρόνια πίσω, στον σπουδαίο πολιτισμό που ανέπτυξαν οι Μάγιας, οι Αζτέκοι, αλλά και άλλες φυλές Ινδιάνων όπως οι Τολτέκοι και οι Ολμέκοι. Κομβικό σημείο στην ιστορία της χώρας υπήρξε το 1519, όταν αποβιβάστηκε στο Μεξικό ο Ερνάν Κορτές με 500 κονκισταδόρες, δηλαδή κατακτητές, και αναζητώντας χρυσό, αποφάσισε να κατακτήσει την αυτοκρατορία των Αζτέκων. Εκμεταλλευόμενος τις αντιθέσεις των φυλών, κατάκτησε για λογαριασμό της Ισπανίας το μεγαλύτερο μέρος του Μεξικού, προσηλυτίζοντας τους Μεξικανούς με τη βία στον χριστιανισμό. Ο Μοντεζούμα Β΄ προσπάθησε ανεπιτυχώς να τον σταματήσει προσφέροντάς του δώρα. Λίγο αργότερα ακολούθησε επιδημία ευλογιάς, την οποία μετέφεραν οι Ισπανοί και για την οποία οι Μεσοαμερικανικοί δεν είχαν ανοσία, αποδεκατίζοντάς τους. Σύμφωνα με κάποια υποτυπώδη απογραφή που έγινε, ο πληθυσμός στα 1670 - 1690 δεν ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο περίπου από τα 8-9 που υπήρχαν πριν 100 χρόνια. Οι Ισπανοί ονόμασαν την περιοχή Νέα Ισπανία και έκτισαν την πόλη του Μεξικού στη θέση του Τενοτστιτλάν, πρωτεύουσας των Αζτέκων. Από τότε η ιστορία της χώρας ήταν ταραχώδης με επαναστάσεις ενάντια στους Ισπανούς κατακτητές αλλά και κοινωνικές επαναστάσεις εξαιτίας του χάσματος ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Για να μάθετε περισσότερα για το Μεξικό πατήστε το κουμπί.
Δείτε ένα βίντεο για τον προκολομβιανό πολιτισμό, δηλαδή τον πολιτισμό των κατοίκων του Μεξικού πριν την έλευση των Ισπανών κατακτητών. Τον πολιτισμό αυτόν θαύμαζε η Frida Kahlo και τον πρόβαλλε μέσα από το έργο της.
Σήμερα η πόλη του Μεξικού, και πρωτεύουσα της χώρας, θεωρείται από κάποιους ως μια από τις πιο επικίνδυνες του κόσμου, ενώ τα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ αποτελούν ένα τεράστιο φράχτη μήκους 3.169 χλμ και αποτελούν τη συνοριακή γραμμή με τη μεγαλύτερη κινητικότητα στον κόσμο. Από την άλλη μεριά αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες που θέλουν να θαυμάσουν από κοντά τόσο το σπουδαίο πολιτισμό όσο και τη σύγχρονη μεξικανική κουλτούρα. Το σύγχρονο Μεξικό είναι μια τεράστια πόλη, μάλιστα αποτελεί την 11η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη στον κόσμο, με 122.000.000 κατοίκους και την πολυπληθέστερη ισπανόφωνη χώρα. Αν σκεφτείτε πως ο πληθυσμός της Ελλάδας είναι περίπου 11.000.000... καταλαβαίνετε τη διαφορά!
Δείτε πώς η Frida Kahlo αποτύπωσε στον καμβά της τα σύνορα ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Μεξικό κατά το ταξίδι της στις ΗΠΑ. Παρατηρήστε καλά τον πίνακα και συζητήστε για τους συμβολισμούς του.
Δείτε το video και σχεδιάστε το ταξίδι σας στο Mexico. Παρατηρήστε την εντυπωσιακή πυραμίδα Chichen Itza και σκεφτείτε τι σας θυμίζει. Ποιο είναι το αντίστοιχο εμβληματικό μνημείο που είναι συνδεδεμένο με τη χώρα μας και τον πολιτσιμό μας; H Frida Kahlo ήταν μια δυναμική γυναίκα που την ενδιέφερε η πολιτική και συχνά λάμβανε μέρος σε διαμαρτυρίες, διεκδικώντας δικαιοσύνη, ειρήνη, ισότητα για όλους τους ανθρώπους αλλά και το σεβασμό στον πολιτισμό των προγόνων της. Συγκρίνετε το θέμα του πίνακα της Frida με μια σύγχρονη γελοιογραφία. Θεωρείτε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα στον κόσμο από την εποχή της έως σήμερα; 
Η καταγωγή τηςΗ Frida Kahlo γεννήθηκε από γερμανοεβραίο πατέρα και ισπανομεξικάνα, καθολική μητέρα στο (Κογιοακάν) στην Πόλη του Μεξικού. Ο πατέρας της ήταν μορφωμένος και είχε έρθει σε νεαρή ηλικία στο Μεξικό όπου είχε γίνει φωτογράφος. Δείτε πώς αναπαριστά το γενεαλογικό της δέντρο, κάντε τις παρατηρήσεις σας και στη συνέχεια διαβάστε την ιστορία πίσω από τον πίνακα. 
"Οι παππούδες μου, οι γονείς μου κι εγώ"
Ο πίνακας αυτός, που η ζωγράφος είχε φτιάξει το 1936, βρίσκεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Παρά το γεγονός πως η Φρίντα Κάλο φορούσε πάντα πολύχρωμες παραδοσιακές φορεσιές της πατρίδας της του Μεξικό, σ' αυτόν τον πίνακα ήθελε να φωτίσει περισσότερο την Γερμανοεβραϊκή καταγωγή της από την πλευρά του πατέρα της. Στα δεξιά βρίσκεται η οικογένεια του πατέρα της που συμβολίζεται με τη θάλασσα και στα αριστερά η οικογένεια της μητέρας της που συμβολίζεται από τη χαρακτηριστική φύση του Μεξικό. Η ζωγράφος έφτιαξε τον εαυτό της ως έμβρυο στην κοιλιά της μητέρας της αλλά και ως παιδί στο σπίτι που μεγάλωσε, το "γαλάζιο σπίτι" που σήμερα λειτουργεί ως μουσείο. Η Κάλο μιλούσε πολύ καλά τη γερμανική γλώσσα και ανησυχούσε πολύ με όσα διάβαζε στις εφημερίδες σχετικά με την άνοδο του ναζισμού αλλά και τα σύννεφα του πολέμου που μαζεύονταν πάνω από τη γηραιά Ευρώπη. Έφτιαξε τον πίνακα λίγο καιρό αφού ο Αδόλφος Χίτλερ είχε ψηφίσει έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο απαγορευόταν ο γάμος ανάμεσα σε άτομα διαφορετικής φυλής. Με τον πίνακα αυτό η Κάλο έδειξε την αντίδρασή της και δήλωσε πόσο περήφανη ήταν για το αίμα των διαφορετικών προγόνων της. (πηγή: www.moma.org) Η ζωή τηςΘα μπορούσαμε να πούμε πως η ζωή φέρθηκε σκληρά στη Frida Kahlo, πως ήταν ίσως άτυχη, καθώς της συνέβησαν άσχημα γεγονόταν που δε θα μπορούσε να ελέγξει ούτε τα είχε προκαλέσει. Αλήθεια, η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη. Συχνά συναντάμε μπροστά μας εμπόδια που μας φαίνονται αξεπέραστα. Πάντα όμως ανοίγονται μπροστά μας επιλογές αρκεί να έχουμε ανοιχτό μυαλό, κουράγιο κι αισιοδοξία. Δείτε τη ζωή της Frida και σκεφτείτε... Αν είχε παραιτηθεί στην πρώτη δυσκολία, θα ήμαστε τώρα εδώ να μιλάμε γι' αυτήν και να την θαυμάζουμε; Μπορείτε να συζητήσετε στην τάξη για τις δυσκολίες που έχετε συναντήσει ως τώρα και τον τρόπο που καταφέρατε να τις ξεπεράσετε.
Η σχέση της με τον Diego Rivera
H Frida Kahlo ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε, δυο φορές μάλιστα τον Diego Rivera, που ήταν επίσης ζωγράφος και μάλιστα ο καλύτερος ζωγράφος του Μεξικού.
Εμφανισιακά ήταν ένα παράξενο ζευγάρι, καθώς εκείνη ήταν μικροκαμωμένη κι εκείνος ψηλός και σωματώδης. Όταν τον είδε η μητέρα της για πρώτη φορά λέγεται πώς είπε "Μα, αυτόν τον ελέφαντα θα παντρευτεί η κόρη μου;" κι έτσι τους έβγαλαν το παρατσούκλι "Ο ελέφαντας κι η περιστέρα". Είχαν κι οι δυο πολύ έντονες προσωπικότητες και, ενώ αγαπούσε πολύ ο ένας τον άλλον, τσακώνονταν σαν τον σκύλο με τη γάτα, τόσο που χώρισαν. Στο τέλος όμως δεν άντεξαν να ζουν χωριστά και ξαναπαντρεύτηκαν. Ο Diego, είπε για εκείνη, όταν πέθανε "Η ημέρα που πέθανε η Φρίντα, ήταν η πιο τραγική της ζωής μου. Δυστυχώς, κατάλαβα πολύ αργά, ότι το καλύτερο κομμάτι της ζωής μου, ήταν η αγάπη μου για εκείνη". Εκείνος την ακολούθησε τρία χρόνια μετά. 
Οι αυτοπροσωπογραφίες της
H Frida Kahlo ζωγράφιζε πολύ συχνά τον εαυτό της, έφτιαχνε δηλαδή τις αυτοπροσωπογραφίες της μα όχι από υπεβολική αγάπη για τον εαυτό της ή από ναρκισσισμό. Στην οροφή του κρεβατιού της είχε στερεώσει έναν καθρέφτη για να μπορεί να βλέπει τον εαυτό της και να τον ζωγραφίζει, τα μεγάλα διαστήματα που ήταν αναγκασμένη να περνάει στο κρεβάτι.
Εσείς έχετε δοκιμάσει ποτέ να φτιάξετε την αυτοπροσωπογραφία σας; Τι θεωρείτε πως είναι πιο εύκολο, να ζωγραφίσετε τον εαυτό σας ή κάποιον άλλο;
Προσπαθήστε το και μοιραστείτε την εμπειρία σας με τους συμμαθητές σας. Η σχέση της Frida με τα ζώα
Η Frida λάτρευε τα ζώα. Από τα 143 έργα της, τα 55 ήταν πορτρέτα ζώων. Γνωστή για την αγάπη της στα ζώα η Kahlo στο σπίτι της Casa Azul (Γαλάζιο σπίτι) στο Coyoacan του Μεξικό ζούσε μαζί με τα αγαπημένα της κατοικίδια. Ο «οικιακός» ζωολογικός της κήπος περιελάμβανε παπαγάλους, πιθήκους, σκυλιά και έναν αετό με το όνομα Gertrudis Caca Blanca. Στην αυλή του σπιτιού της είχε δημιουργηθεί ένας μεγάλος χώρος όπου τα ζώα αυτά ζούσαν ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς.
Δείτε ένα βίντεο με αυτοπροσωπογραφίες της μαζί με τα αγαπημένα της ζωάκια. Εσάς ποια είναι τα αγαπημένα σας ζώα; Γιατί; Εχετε στο σπίτι κάποιο κατοικίδιο; Μιλήστε γι' αυτό στους φίλους σας και ζωγραφίστε το. Τα συναισθήματά της
Η Frida συνήθιζε να λέει " Δε ζωγραφίζω τα όνειρά μου αλλά τη δική μου πραγματικότητα. Ζωγραφίζω όσα ζω."
Κατάφερνε να ξεπεράσει στο φόβο και τον πόνο της, ξορκίζοντάς τον με την παλέτα και τα πινέλα της. Ζωγράφιζε την αγάπη της, τη νοσταλγία, τον θυμό. Η ζωγραφική της επηρεασμένη, όχι μόνο από την προκολομβιανή ή τέχνη αλλά και από τα σύγχρονά της ευρωπαϊκά ρεύματα, έχει έντονα χρώματα και αντιθέσεις. Πολλές φορές οι ζωγραφιές της είναι το ίδιο παράξενες όπως εκείνη. Η διαφορετικότητά της
Η Frida Kahlo ήταν σίγουρα διαφορετική. Ήταν μια γυναίκα σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία που τόλμησε να σπουδάσει, να παντρευτεί τον άνθρωπο που επέλεξε η ίδια, να διεκδικήσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της. Πέρα από τους προσωπικούς της αγώνες διεκδικούσε το δικαίωμα στην εκπάιδευση, σε καλύτερες συνθήκες εργασίας, στο σεβασμό και την ανάδειξη του πολιτισμού των προγόνων της. Δεν ξεχώριζε μόνο γι' αυτά αλλά και για την εμφάνισή της. Τον καιρό εκείνο που η μόδα πρόσταζε να ντύνονται όλοι με ευρωπαϊκά ρούχα, εκείνη προτιμούσε να ντύνεται με τις παραδοσιακές φορεσιές κ της χώρας της, να δένει τα μακριά, πλούσια μαύρα μαλλιά της ( κληρονομιά της ινδιάνικης καταγωγής της) ψηλά στο κεφάλι, να τα στολίζει με πολύχρωμα λουλούδια και να φορά μεγάλα κοσμήματα φτιαγμένα από την ίδια και εμπνευσμένα από τα έργα των προκολομβιανών πολιτισμών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το "σήμα κακατεθέν" της ήταν τα πυκνά, σμιχτά φρύδια της που την έκαναν να ξεχωρίζει ακόμη περισσότερο. Υπερασπίστηκε πάντα το δικαίωμά της τη διαφορετικότητα και δεν προσπάθησε ποτέ να αλλάξει τον εαυτό της για να αρέσει στους άλλους. Με τον ίδιο σεβασμό ωστόσο αντιμετώπιζε και εκείνη τη διαφορετικότητα των γύρω της. 
Όταν ο Αυστραλός cartoon artist Gavin Aung Than διάβασε τα παραπάνω λόγια της Φρίντα Κάλο, εμπνεύστηκε το υπέροχο comic του "Strange like me" που σίγουρα θα σας κάνει να νιώσετε πιο όμορφα για όσα σας κάνουν να ξεχωρίζετε! Από την άλλη μεριά σίγουρα θα σας βάλουν σε σκέψεις και θα σας κάνουν να σκεφτείτε λίγο παραπάνω πριν κοροϊδέψετε κάποιον για τη διαφορετικότητά του.
Μπορείτε να φανταστείτε πόσο βαρετός θα ήταν ο κόσμος αν ήμαστε όλοι ίδιοι; 
Το ιδιαίτερο ενδυματολογικό στυλ της Frida Kahlo
Όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, για πολλούς η ντουλάπα της Frida Kahlo είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με τη ζωγραφική της. Κι αυτό γιατί ντυνόταν τόσο ιδιαίτερα που περνούσε ποτέ απαρατήρητη.
Τον Νοέμβριο του 2012 το Μουσείο Frida Kahlo σε συνεργασία με την Μεξικανική Vogue, οργάνωσε μια έκθεση στην οποία παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά μετά το θάνατο της ζωγράφου- προσωπικά αντικείμενα και ρούχα στο πατρικό της σπίτι, εκέι όπου γεννήθηκε, έζησε και πέθανε. Μετά τον θάνατο της ζωγράφου το 1954, ο σύζυγός της Diego Rivera, κλείδωσε τα ρούχα και άλλα προσωπικά της αντικείμενα και δεν άφησε κανέναν να τα δει από το φόβο πως θα καταστραφούν από την απρόσεχτη μεταχείριση. Πριν πεθάνει και ο ίδιος, τρία χρόνια αργότερα, άφησε την ευθύνη της προστασίας τους στη φίλη του Dolores Olmedo μαζί με την εντολή να τα κρατήσει φυλαγμένα για 15 ακόμη χρόνια. Η Olmedo όχι μόνο τήρησε τους όρους του Rivera αλλά αποφάσισε να τα κρατήσει κλειδωμένα μέχρι και τον δικό της θάνατο. Όταν λοιπόν απεβίωσε το 2002 σε ηλικία 93 ετών, το προσωπικό του Μουσείου ήταν πια ελεύθερο να ανακαλύψει εκ νέου τα περιεχόμενα της ντουλάπας της ζωγράφου που είχαν μείνει μακριά από αδιάκριτα μάτια για σχεδόν 50 χρόνια. Τότε, οι επιμελητές βρέθηκαν αντιμέτωποι με εκατοντάδες φωτογραφίες, επιστολές, φάρμακα, ορθοπεδικές συσκευές, κοσμήματα, ρούχα και παπούτσια που, όπως λένε, διατηρούσαν ακόμη μια αμυδρή υποψία του αρώματός της. Χρειάστηκαν περίπου οκτώ χρόνια για να αποκατασταθούν πλήρως στην αρχική τους κατάσταση, ενώ τριακόσια περίπου από αυτά τα αντικείμενα επιλέχθηκαν τελικά για την έκθεση. 
Αποκατάσταση των προσωπικών αντικειμένων της Frida
Η τελική μορφή της έκθεσης Κεντρική θέση ανάμεσά τους είχαν 9 φορέματα "Tehunana", που ακολουθούσαν το ύφος των παραδοσιακών ενδυμασιών της περιοχής της Tehuantepec στο Νότιο Μεξικό από όπου καταγόταν η μητέρα της. Όπως και η ίδια η Kahlo, οι γυναίκες τις περιοχής αυτής ήταν παραδοσιακά γνωστές για το ανεξάρτητο πνεύμα τους που, αφήνοντας τις γεωργικές ασχολίες στους άνδρες, ασχολούνταν αποκλειστικά εκείνες με το εμπόριο. 
Τα 9 φορέματα Tehunana
Η Frida ήταν πολύ περήφανη για τη μεξικάνικη καταγωγή της και προσπαθούσε να τη προβάλει με κάθε τρόπο, ιδιαίτερα τα χρόνια που ακολούθησαν τη μεξικάνικη επανάσταση (1910-1920) την οποία υποστήριζε με τόσο πάθος που άλλαξε την ημερομηνία της γέννησής της από το 1907 στο 1910 για να συμπίπτει με την αρχή της επανάστασης. Το φόρεμα της Tehunana λοιπόν, έγινε για εκείνη πολιτικό σύμβολο. Σε μια εποχή που όλο και περισσότεροι Μεξικάνοι φορούσαν τις μοντέρνες "ευρωπαϊκές" ενδυμασίες, η Frida χρησιμοποιούσε το ντύσιμό της ως πολιτικό μήνυμα. Αν και ήταν τόσο Μεξικάνα (από την πλευρά της μητέρας της) όσο και Γερμανίδα (από την πλευρά του πατέρα της) επέλεξε να υπερτονίσει την Μεξικανική πλευρά της καταγωγής της, ίσως σε μια προσπάθεια να αποστασιοποιηθεί από τους Ευρωπαίους για αιώνες καταπιεστές της χώρας. Αργότερα με την άνοδο του Hitler στην εξουσία κατάργησε ακόμα και την Γερμανική ορθογραφία του ονόματος της (Frieda) και υιοθέτησε το "Frida". 
Ωστόσο το ιδιαίτερο της ντύσιμο λειτουργούσε ως "προστατευτική πανοπλία". Η παραδοσιακή ενδυμασία της Tehunana ήταν ιδανική ώστε να κρύβει κάτω από τις εντυπωσιακές, μακριές και φαρδιές φούστες της το ατροφικό πόδι της, και αργότερα το πρόσθετο μέλος. Οι φαρδιές μπλούζες μπορούσαν να φορεθούν πάνω από τον γύψο ή τον κορσέ που ήταν υποχρεωμένη να φοράει τον περισσότερο καιρό στον κορμό, ενώ η λεπτή ζώνη τόνιζε την μέση της. Το παραδοσιακά περίτεχνο χτένισμα και τα στολίδια των μαλλιών ήταν ικανά για να τραβήξουν τα βλέμματα στο πρόσωπό της. Η Frida με το εκλεκτικό στυλ της συνδύαζε διαφορετικά χρώματα και υφές. Χρησιμοποιούσε ρούχα από διαφορετικές περιοχές της χώρας, αλλά τα περισσότερα από τα φορέματά της ήταν ραμμένα κατά παραγγελία. Η ίδια επέλεγε το ύφασμα και το παρέδιδε σε αυτόχθονες ράφτρες που το μεταμόρφωναν με τη σειρά τους σε εκείνα τα πολύχρωμα εντυπωσιακά φορέματα για το οποία έγινε γνωστή και αναγνωρίσιμη, εκτός από καλλιτέχνης, και ως iconic παρουσία στην Ευρώπη και την Αμερική. Τόσο στην Νέα Υόρκη όσο και στο Παρίσι οι άνθρωποι και τα αυτοκίνητα σταματούσαν για την δουν όταν περπατούσε στην πόλη στολισμένη με τα οικονομικά αλλά περίτεχνα και εντυπωσιακά κοστούμια της, τα οποία της χάρισαν το 1937 μια θέση στην Γαλλική Vogue. 
Πηγή:www.the clown
Μια ...διαφορετική γιορτή: "Η Μέρα των Νεκρών"
Συχνά θα δείτε στους πίνακες της Frida Kahlo σκελετούς και νεκροκεφαλές. Βλέπετε στο Μεξικό υπάρχει μια σπουδαία γιορτή που έχει τις ρίζες της στην προϊσπανική εποχή, αλλά έχει αναμιχθεί με στοιχεία και από την ισπανική κουλτούρα και την καθολική θρησκεία, μετά από την κατάκτηση της χώρας από τους Ισπανούς.
Οι Αζτέκοι, αυτοί οι σπουδαίοι αυτόχθονες κάτοικοι του Μεξικού, τη γιόρταζαν ήδη 3.000 χρόνια πριν και ήταν αφιερωμένη στους αγαπημένους συγγενείς και προγόνους που είχαν φύγει από τη ζωή. Οι Αζτέκοι στην πραγματικότητα δεν υμνούσαν τον θάνατο αλλά την ίδια τη ζωή τραγουδώντας, τρώγοντας, πίνοντας και κάνοντας προσφορές. Θεωρούσαν πως οι αγαπημένοι τους νεκροί επέστρεφαν κοντά τους για μια φορά τον χρόνο και μπορούσαν να γιορτάσουν μαζί τους. Γι' αυτό δεν επιτρεπόταν τη μέρα αυτή ο θρήνος καθώς τα δάκρυα θα δυσκόλευαν το δρόμο του γυρισμού τους και θα τον έκαναν γλιστερό και δύσβατο. Την "Ημέρα των Νεκρών" ή "Dia de los Μuertos" οι άνθρωποι καθαρίζουν και περιποιούνται τους τάφους και τα μνημεία, τα στολίζουν με λουλούδια και φωτογραφίες. Στα σπίτια φτιάχνουν σπιτικούς βωμούς με προσφορές: φωτογραφίες, ενθύμια, κεριά, ειδικά για την περίσταση γλυκά, χαριτωμένους ζαχαρωτούς σκελετούς και νεκροκεφαλές και ποτά. Με τον τρόπο αυτό υποδέχονται και καλωσορίζουν τους αγαπημένους νεκρούς για τη σύντομη επίσκεψή τους στον κόσμο των ζωντανών. Η γιορτή αυτή γιορτάζεται τη 1η και τη 2η μέρα του Νοεμβρίου, ενώ σε κάποιες περιοχές ξεκινά από την 31η Οκτωβρίου και ο στόχος της δεν είναι μόνο να τιμήσει τους νκερούς προγόνους αλλά να θυμίσει σε όλους εμάς πόσο όμορφη είναι η ζωή αλλά και πως ο θάνατος είναι ένα φυσικό κομμάτι της και δε θα πρέπει να τον φοβόμαστε, όπως δεν τον φοβούνται τα ζώα και τα φυτά. Κι εμείς εδώ στην Ελλάδα τιμούμε τους νεκρούς προγόνους μας αλλά με διαφορετικό τρόπο. Καθαρίζουμε και στολίζουμε με κεριά και λουλούδια τους τάφους των αγαπημένων μας, κάθε Πάσχα, κάνουμε μνημόσυνα όπου τους τιμούμε με προσευχές και τρώμε ένα ειδικό για την περίσταση γλυκό:τα κόλλυβα και χαρίζουμε στην εκκλησία τα πρόσφορα, που μοιάζουν με καρβέλια ψωμιού με τη σφραγίδα του σταυρού. Ακόμη πιστεύουμε πως κάποια συγκεκριμένα Σάββατα τον χρόνο, τα Ψυχοσάββατα, οι ψυχές των αγαπημένων μας νεκρών μας επισκέπτονται και προσευχόμαστε γι' αυτούς. Κι όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλους τους πολιτσμούς και τις θρησκείες υπάρχουν τελετές αφιερωμένες στους νεκρούς προγόνους, καθώς αυτοί αποτελούν τις ρίζες μας, το παρελθόν, την Ιστορία μας. Δείτε φωτογραφίες από την Ημέρα των Νεκρών στο Μεξικό!
0 Comments
|
Βιβλιοδρόμιο
|
